Ζωής ολάκερης

Κόκκινη βεντάλια,ακουμπηστά με τ' άρωμα μου.

Χαράζει το ηλιοβασίλεμα επάνω στο λαιμό μου.

Κατηφόρια.

Ποδήλατο και φρένο για μας δεν παν' μαζί.

Στα νιάτα μου με βρήκες.

Κούνα και γύρνα πεταλιές να γυροφέρνει ο κόσμος!

Κόκκινο,πιο κόκκινο και απ' το φτερό δαιμόνου.

Σημάδια και λουριά,ολόλυτα ως τα χάδια σου.

Απογειώθηκε απ' τα χείλη σου το σημάδι τούτο
και προσγειώθει αχνιστά στης νιότης μου το δώρο.

Μα,για ξαπόσταινε και κοίτα...

Είναι φρέσκο ακόμα το φιλί,μα ο χρόνος ζαβολιάρης!

Σαν αφήνει το ίδιο τούτο το φιλί,να κατοικεί σε με στο γήρας.