16

Ακριβώς μετά την γιορτή σου.
Στο ταρατσάκι του προφήτη.

16 φιλιά να σε φιλώ,
16 αγγίγματα να νιώθεις,
16 εαυτούς μου να σ' αγαπούν.

Ακριβώς μετά την γιορτή σου.
Στην πλατεία γύρω γύρω να σε ψάχνω.

16 αγκαλιές μου να σ' αγκαλιάζουν,
16 σ' αγαπώ μου να σ' οδηγούν,
16 προσευχές να σε φυλάνε.

Ακριβώς μετά την γιορτή σου.
Το κρασί και το γέλιο και μαζί.

16 γυρισμούς σου ανοίγω,
16 χέρια να σου απλώνω,
16 ζωές να σου χαρίσω.

Επίθεση

Τα ιδεώδη και τα ιδανικά
μπορούσες να τα κατακτήσεις
χωρίς προφορική οπλοχρησία.

Η αγάπη θωρακίζει την πίστη
των ανθρώπων στους ανθρώπους.

Δέχτηκα επίθεση την ώρα που ύψωνα
λευκή σημαία και εσύ την έβαψες κόκκινη.

Αντί της κατανόησης,σφαίρες λόγων.

Στο θυμό και την οργή σου
εγώ δεν ήρθα οπλισμένος.

Μόνο δέχτηκα.

Παύσατε πυρ!

Αϋπνία

Από ώρες πριν έχω ξαπλώσει το
σώμα στο κρύο κρεβάτι μου.

Προσπαθώ να το πείσω να κλείσει
την ενσυνείδητη επικοινωνία με τον κόσμο,
μα αυτό αρνείται πεισματικά ν' ακούσει
προσταγές και μένουν τα μάτια στην αγρύπνια.

Σύντροφοι ωρών.

Το κορμί αλλάζει οριζόντιες πόζες στον καμβά
του στρώματος και τις ανανεώνει ταχύτατα,
χωρίς την τελική ν' αγγίζει.

Χορεύω πάνω στο στρώμα με χωρίς σεντόνι
και το μαξιλάρι μου θυμίζει όλα τ' ανοιχτά
ζητήματα και τους προβληματισμούς
των χρόνων των λοιπών μου.

Αδιάκοπη ροή κίνησης χεριών,ποδιών και πόνων
κι η αεικινησία μου αυτή μοιάζει νυχτερινή περίπολος.
Μα γιατί να μένω ξύπνιος;Να φυλαχτώ από τι
αφού όλα μ' έχουν αφήσει πίσω;

Ταβάνι,πάτωμα,φιλιά και τρόμος
είναι μέσα στην συνταγή της νύχτας.
Μοιάζει όλος ο πλανήτης να κοιμάται
εκτός από μένα.Έτσι μοιάζει ο κόσμος.

Κι όμως εκεί,παλεύω να σβήσω το κορμί.
Να κοιμηθούν οι έγνοιες.
Εξάντλησης οι ώρες τούτες.

Περιμένοντας να έρθει ότι
αποτελεί τον ύπνο,χορεύω τον
χορό της αϋπνίας.

Γιατί στα όνειρα δεν χόρεψα ποτέ.

Τρικιτρικιτρό!

Μέσα στο μανίκι σου γυρνώ και κάνω βόλτες!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Κάτω απ' τα παπλώματα σου εγώ και σε τσιμπώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Απ' την τσεπούλα του πουκάμισου,σου λύνω την γραβάτα!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Μέσα στο παπούτσι σου την κάλτσα σου τρυπώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Πίσω στη πλατούλα σου εγώ είμαι τριγυρνώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Μέσα στο κασετοφωνάκι σου παράσιτα γεννώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Μπερδέυω τα κορδόνια σου,πέφτεις και γελώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Μέσα απ' το χεράκι σου,σου ρίχνω τον καφέ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Τις νύχτες το σεντονάκι σου,εγώ το πιτσιλώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Χωρώ στο κινητάκι σου,το σήμα σου χαλώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Το άσπρο σου το φόρεμα,πάντα το λερώνω γω!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Τα νέα καλλυντικά σου, στην τσάντα τα μπερδεύω εγώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Τα ρούχα στο πλυντήριο,ποιος θαρρείς τ' αποχρωμιάζει;
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Την τρυπούλα στο καλσόν σου την ανοίγει όχι άλλος μα εγώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Την ζάχαρη σ' αλάτι την μεταμορφώνω εγώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Όλων την ζωούλα σας λίγο τυραννώ εγώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Όλων τα μπλεξίματα τα κανονίζω πάντα εγώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Και το μωρό που κλαίει τα βράδια,εγώ κι αν το τσιγκλώ!
Τρίκι τρίκι τρόκι,τρίκιτρικιτρό!

Η μπαλάντα του Φαταούλα

Η κοιλιά μου είναι αχόρταγη γεμίζει και γεμίζει
και όλο που γεμίζει όλο άδεια την νομίζω!
Θέλω τα πάντα να γευτώ να τα καταβροχθίσω,
τα μήλα και τα μπρόκολα,τ' αυγά και τα πεπόνια!

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Δεν χορταίνω να μασάω όλα τα φαγητά του κόσμου,
όλα τα φαγητά της γης δεν χορταίνω να μασάω!
Φέρτε μου μπιφτέκια και τα χόρτα τα δικά μου,τα πατέ
και τα ραβιόλια,το ζαμπόν και τα σαλάμια!

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Όλα τα θέλω να τα φάω,όλα και όλα να τα γευτώ,
απ' τη Γαλλία ως το Μεξικό,απ' το Θιβέτ ως το Γαλάτσι!
Αυτά τα εκλέρ στη γυάλα κοιτώ και τα λιμπίζομαι,
τις φλογέρες και τις πάστες,τις τρούφες και τα μούσμουλα!

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Ακονίζω τα μαχαίρια μου,τα πιρούνια μου γυαλίζω,
να βγω περίπατο στα πιάτα να τ' αδειάσω τα κουτά!
Αχ τα λεμονάτα τα κοτόπουλα,τα ροσμπίφ και τα λαζάνια,
αχ τα όμορφα τα σνίτσελ αγκαλιά με τον πουρέ!

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Αχ οι φραουλίτσες...

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Αχ τα λαχανάκια...

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Αχ και οι παπαρδέλες...

Όλα και όλα όλα κι όλαλα!

Τίτλος ιδιοκτησίας

Στο πάτωμα κάθομαι ωχρός
ως και ναυαγός διπλής διείσδυσης.

Οράσεων προ των πυλών κι ακουσμάτων
πολυκαιρισμένου πνεύματος.

Αφή λησμονημένου χεριού σε χέρι
κι άγγιγμα προσώπου πυρίμαχου
οινοπνευματοπότιστου κορμιού.

Άλαλος ο ψυχωσικός πόνος του
διαπομπευμένου εγώ μου και ενός
ξερικού εγώ σου.

Αέναος διωκτικός λόγος.

Διαποτισμένο με μίση νεκρών συνεχειών
το μικρό αυτό αδιάτρητο κελί.

Το ράδιο στην μεγίστη των εντάσεων
κατά την ταφική πορεία μας.

Κτήση σωματική και άυλη ιδιοκτησία,
με τίτλους και μετά τιμών.

Προς ενοικίαση το κατεργασμένο σώμα μου.

Μπολιασμένη με πικρία η πίστη
στον γυρισμό της λύτρωσης.

Υπνόσταλτο εγερτήριο δεσμού ελευθερίας.

Διάθλαση θυμών

Ύψωσα σημαία ολόλευκη κι ολοκάθαρη
απ' το πλυντήριο μόλις φρεσκογέννητη,
στη διάσπαση μέσα των ηθών της πόλεως.

Δεν έζησα για να μένω στο πίσω κάθισμα
τρακαρισμένου αυτοκινήτου,συνοδός της έλξης.

Τα πρωινά έστρωσα κρεβάτια,απλή ενέργεια
καθημερινής ανίας,με ψυχή σμπαραλιασμένη
σε στύλο ηλεκτροδότησης και φωτός
φιλεύσπλαχνου βιασμού.

Βούτηξα απ' τον βατήρα της ζωής,μέσα
στην υπό ανέγερση μπανιέρα μου και
βούλιαξαν ώσπου τα πόδια άγγιξαν την άμμο.

Στην σιωπή περπάτησα λίγα ακόμα
άτολμα βήματα θάρρους και επέδειξα σθένος
αδιαπέραστης δειλίας.

Έπιασα τον πάτο της βιασύνης κι
απ' τον χρυσό αφρό της νιότης,
έφτασα στην ημερομηνία της λήξης μου.

Ωδή στα παγανά

Εσείς,μοναδικά μου πανηγυριώτικα παιδιά
που ξέρετε απ' έξω και ανάκατα όλα τα χτικιά μου,
γνωρίζετε τον πόνο και το δράμα μου και
τον μέσα φαγωμό μου!

Μην φεύγετε ποτές από κοντά μου,δικά μου ζούζουλα
της νύχτας και της μοναξιάς μου διωκτοπούλια!
Πάντοτε ζηλωτής της σκοτεινιάς σας ήμουν και όλα
τα πειράγματα σας καρτερικά τα περίμενα να έρθουν
πάνω στο σώμα το πληγωμένο το στερνό μου.

Μια σκουντιά με ορμή ρίχνετε εσείς για μένα προς
τον πόνο και ταλαντεύεται κι αυτός και ξεριζώνεται
απ' τον παρασέληνο τον θρόνο του.
Το σκότος αφήνετε να σας φωλιάζει πάντα
μέσα στ' άκρα του και απολαμβάνετε το ζεύκι
που ετοίμασα για σας στο τέλος τώρα.

Τούτο το σκοτίδι που μελώνει την ύπαρξη μου τώρα,
μικραίνει την χασμάδα του κόσμου του δικού μου
απ' τον δικό σας.

Την νύχτα τούτη έβρασα για σας γλυκάδια ζουμερά
μέσα στο χελωνοκαύκαλο μου κι η έκπληξη για επιδόρπιο
ωμές πολλές να φαγωθούν οι χρυσαλίδες της αυγής!

Μου το είπε κάποτε μια χειρομάντισσα
πως θα σας συναντήσω,μα ποτέ μου δεν τ' ονειρεύτηκα
πως μ' εσάς θέλω να ζήσω!

Μέσα στο ταγάρι μου πάντα κουβαλώ το φαγί σας,
να λειτουργεί σαν κάλεσμα σε σας,καθώς η νυχτιά
αυτόν τον κόσμο θα σιμώνει.

Τώρα που φυσά ο Ζέφυρος στον δρόμο μου,σας βλέπω
παντού μεσ' τα σαλέματα των φύλλων.
Εδώ είστε παγανά μου και σας νιώθω να στέκεστε σιμά
μου και να μ' αποτραβάτε απ' την αλήθεια της ψευτιάς
αυτού του κόσμου.

Τούτο το μεγάλο φαγοπότι μας κι απόψε
να φέρει ακόμα δυνατότερα δεσμά της πλευράς αυτής
και της δική σας...

Τους φανοστάτες όλους τους γκρέμισα στο δρόμο για το σπίτι
για να έρχεστε συχνά κοντά σ' εμέ και την βαθιά μου θλίψη.
Άλλα λόγια για σας δεν έχω να ειπώ,μένω άφωνος μπροστά
στα κακοσχημάτιστα τα σώματα σας.

Στον πορτάρη μου έχω πει ν' ανοίγει μπρος στο διάβα σας
την πόρτα την δική μου,να έρχεστε τις ώρες σαν κοιμάμαι
να γεμίζετε την κάμαρη μου γέλια και φλουριά!

Άλλο μεγάλο πόθο δεν πιστεύω να έχω,μόνο εσάς
μεσ' τη ζωή μου κάθε μου ώρα που περνά,
μόνο εσάς θέλω για πάντα να 'χω!

Παρέα μου ανεκτίμητη την χρυσοΰφαντη σιωπή μου
πως την σέβεστε και μιλάτε μες τ' αυτιά μου και με παίζετε!

Στοιχειά και τέρατα γλυκά μου και ονειροπόληση,
την γύμνια την πικρή μου σκεπάζετε απαλά.

Μ' εσάς να ζω τα χρόνια μου,μ' εσάς σαν θα πεθάνω...

Κανιβαλισμός

Μένος και ισοπέδωση και κανιβαλισμός
εις βάρος των αθώων των ψυχών.
Απονέκρωση της ιδεατής εξέλιξης του γένους
των ανθρώπων.

Διωγμός της αθέατης ειρήνης
απ' τα μάτια αγγέλων και παιδιών.

Ως πότε θα φυσά ο αιματικός τούτος άνεμος
και θα κομματιάζει την πίστη των
εναπομεινάντων;

Εικόνες από κόκαλα και σάρκα και σώματα
απογυμνωμένα από την αξιοπρέπεια
και με μια μανιώδη πρωτόγονη φύση
να κυνηγά τους στόχους.

Έκρηξη!

Μαύρο αίμα τρέχει απ' τα αυτιά
του πλήθους των λαών και απόλυτη
τύφλωση στα μάτια των αρχόντων.

Δεν έχει όρια η τραγωδία και
το μίσος των ανθρώπων.

Κανιβαλισμός,πλήκτρα υπολογιστών.
Αδιάκοπη στα χρόνια η σήψη και
εμείς με την υπερπολυτέλεια
του τηλεχειριστηρίου αλλάζουμε την
ροή της ζωής,πατώντας
απενεργοποίηση της συνείδησης.

Αθώα βρέφη στα σακιά κατασπαραγμένα
από την σαπίλα των ενήλικων
τυραννικών μυαλών.

Ξεριζωμένα σπλάχνα μανάδων και παιδιών.

Ως που θα φτάσει η απραξία σου;

Άμορφη μάζα είναι τ' άψυχα κορμιά
αμάχων και μαχόμενων.

Δεν ξεχωρίζουν ο θύτης και το θύμα...

Και αυτοί που πολεμούν για <<ιδανικά>>
που παίρνουν το δικαίωμα αφαίρεσης
του ύψιστου αγαθού;

Δάκρυα και πνεύμα κατασπαράζονται
στην πιο μεγάλη έχθρα.

Τέτοια ώρα,η χαρά η δική μου κι η δική σου,
δεν είναι δικαίωμα μας.

Διαμελισμός της ύπαρξης.
Κατάργηση της ανθρωπιάς.

Λεξομαχίες

Δυο λογάκια κι ένα τρίτο κάθονταν
και μαλώναν για την φράση.
Το ένα τ' άλλο σκότωνε μπας
και πρώτο τερματίσει.
Στην τελεία μήπως την απόλυτη δίπλα
πάει κάτσει και στολίσει.

Δυο λογάκια κι ένα τρίτο κάθονταν
στην γραμμή του τετραδίου και
χτυπιούνταν με τα κόμματα
μπας κι αλλάξουνε τα πρώτα.
Διώχναν μέρες και φεγγάρια στρόγγυλα
μα κράταγαν το πόνο...

Δυο λογάκια κι ένα τρίτο στο χαρτί
ήταν γραμμένα κι όλα ήθελαν να μπουν
πρώτα στην ιστορία των ανθρώπων!
Μα το ένα τρώει τ' άλλο και σκορπούν
πόνο και σκουπίδια...

Η ιστορία δεν τελειώνει χωρίς βία.
Σαν πλημμύρα το αίμα στα βιβλία...

Αναπόφευκτο

Τρέμω στην ιδέα πως σε χάνω,
μα τρέμω πιο πολύ στην ιδέα
πως θα σ' έβρω πάλι...