Ζεύξης

Τίποτα να μένει σαν ελιάς ίσκιος.
Κατακαλόκαιρο στη μέση της ατελούς μας ζεύξης.

Απλώνω κάτω απ' το μπαλκονάκι σου το κύμα.

Κάνω μεγάλο κόπο να διαβαίνω χωρίς
να ξέρω να περπατώ μεσ' την αγάπη.

Κι αν κάποια λάθη έκανα και γω μην με σωπαίνεις.

Τρέμω στ' άκουσμα της άφιξης σου.

Έχω μια δυο μέρες ακόμα να ζω τ' αλώβητα.

Πάθη,καημός και θυμάρι αλμυροβότανο.

Τι να κάνει τώρα η αρχοντιά σου;
Που να βολεύεις το σώμα σου τ' ολόλευκο;

Κάποτε ξανά μέσα στις μέρες που θα με προσπερνούν
σαν βέλη π' αστοχούν,
τότε θε να σε δώ μπροστά μου.

Να φοβάσαι εκεί την μοναξιά,να θες μαζί μου να' σαι.

Κράτα γερή την άπλωσιά των λόγων.
Των λόγων που θα ηχούν στο βλέμμα για να 'ρθεις...