Απλά

Πως ψάχνω με μανία τα πρωινά το κουταλάκι
του καφέ που έβαλες εσύ τελευταία!
Αρχή και πάλι από κει που σ' άφησα.
Ή μ' άφησες;
Γιατί να μην ψάχνω κάτι από γυαλί;

Εδώ γύρω πάντα περπατώ κοντά σου.
Μα μόνο εγώ είμαι κοντά.
Εσύ μένεις με πείσμα μακριά
και μου μιλάς απλά.
Τόσο απλά.

Δεν έχω κουράγιο άλλο.
Μα αντέχω λες και θ' αλλάξει.
Και ο χρόνος λένε πως γιατρεύει.
Μα δεν το λένε δυνατά.
Σαν να μην τ' ακούς.