Από μνήμης

Ένα κόκκινο πουκάμισο.
Κόκκινα μαλλιά
και το γνωστό χαμόγελό σου.

Πετάγεσαι δω κι εκεί.
Και ψάχνω να βρω τα ίχνη σου
τα πύρινα.

Κορμάκι μικρό από λευκό κρασί.
Τέχνη,πίνοντας τα δάκρυά μου...
Αόρατα να μην τα δεις.

Στο χέρι κρατάω ένα κενό.
Τόσο μεγάλο να χωρά τα λόγια.
Κρύο σαν ζέστη.

Πως μπορείς ακόμα;
Από που κρατιέσαι
και γιατί;

Με φύλλα δανεικά ως τον χειμώνα.
Φθαρμένη αγάπη μου,
για σένα είναι η σκιά μου.

Σκοτάδι με πλαστά φώτα.
Κόσμο γεμάτο ο τόπος.
Μ' άδεια τα μέσα μου.

Κόκκινο πουκάμισο.
Κόκκινα μαλλιά
και δεν με κοιτάς.

Υπαρκτή μπροστά στα μάτια μου.
Από μνήμης.