0

Αιώνια χρόνια τώρα,τη σάρκα σου κουβαλάω
στους ώμους μου.

Αρρώστια μέσα σου θερίζει κύτταρα και νιότη.

Που είναι τα χρόνια εκείνα πριν του προδομένου
την γεύση εσύ γευτείς;

Που ειν' τα δικά σου χρόνια πριν την πτώση σου
στον μονάκριβο τον Άδη κάνεις ιδίας χείρας πράξη;

Αιώνια το σώμα σου στο δικό μου κουβαλάω πάνω.

Αιώνια χρόνια.

Υποφέρεις τις ανάσες σου...

Ματωμένα τα λόγια σου,πονώ και γω μαζί σου.

Τον πόνο σου μισό να κάνω ας μπορούσα!

Κόβομαι σε άπειρο.

Γίνομαι μικρός και συνάμα μεγάλος να σε φτάσω.

Πικρόδεμα.
Μια κατάρα κληροδότημα.

Η αρρώστια σου βαριά μέσα στο δέρμα στάζει.

Την βλέπω ώρες κι ώρες.
Πεινασμένο σκυλί του δρόμου μεσ' το σώμα σου.

Και συ 0.

Αρχή ίδια μ' ένα τέλος.